Symphonic Blues

Początków tego projektu można doszukać się jeszcze w dekadzie lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. „W 1989 r. na festiwalu Rawa Blues Ireneusz Dudek zagrał ze swoim big-bandem wzbogaconym o orkiestrę kameralną. Była to spora niespodzianka, a i pewnego rodzaju szok dla fanów bluesa. Przede wszystkim było to jednak spełnienie marzeń i realizacja pomysłu, który za Dudkiem chodził od kilku lat.

Recenzenci w smyczkowo-gitarowo-saksofonowym brzmieniu orkiestry Dudka dopatrywali się wpływów twórczości Johna Mayalla z czasów płyt „Bare Wires” i „Empty Rooms” czy dokonań Sugarcane’a Harrisa, ale faktem jest, że eksperyment był – jak na polską scenę bluesową - dość szokujący. Z tego czasu pochodzi LP „Nowa Płyta”. Okazało się, że zwarty na niej utwór „Kameralny blues” z tekstem Krzysztofa Daukszewicza miał na stałe wejść do repertuaru i stać się jedną z wizytówek Dudka” - tak po latach pisał na łamach „Twojego Bluesa” Andrzej Matysik.

Trzy lata później Irek Dudek przedstawił publiczności swój nowy pomysł na bluesa: tradycyjny skład obudowany brzmieniem skrzypcowego sekstetu i wiolonczeli. Idea połączenia dwóch muzycznych światów – bluesa i muzyki klasycznej – okazała się strzałem w dziesiątkę i biletem na europejskie festiwale. Irek Dudek i jego Symphonic Blues wystąpili na scenach w Austrii, Holandii i Niemczech (Innsbruck Blues Night, Heilbronn Jazz & Blues Fest, Groningen Rhythm & Blues Night, Freiburg Blues Monday). „Na plakatach tych imprez nazwa zespołu Dudka pisana była nie mniejszymi literami niż Poppa Chubby, Luther Allison, czy Robben Ford” - pisał Andrzej Matysik na łamach „Twojego Bluesa”, wspominając tamten etap działalności Irka Dudka.

Symfoniczny blues zagościł również w prestiżowym kolońskim klubie „Subway”. Irek Dudek wystąpił tam jako pierwszy z Polaków i jeden z nielicznych europejskich muzyków. Koncert wyemitowały niemieckie telewizje WDR i ZDF, projektem zainteresował się także niemiecki promotor bluesa i wydawca Thomas Ruf. Klimat tamtego wieczoru możemy poznać dzięki płycie „Live in Subway” (która doczekała się polskiej reedycji jako „New Vision of Blues”).

Lider co jakiś czas powracał do tego nowatorskiego wcielenia, a nieco ponad dwie dekady po koncertowej premierze zaprezentował symfonicznego bluesa z pełnym rozmachem, dając w ramach festiwalu Rawa Blues spektakularny koncert w sali NOSPR, z orkiestrą NOSPR-u i Krzesimirem Dębskim za pulpitem dyrygenckim.

Dyskografia

New Vision of Blues 1994

1. Everyday I have the blues
2. Tell me pretty baby
3. Dudi boogie
4. Ain't no need her
5. Za dużo by umrzeć, za mało by żyć
6. Od nowa
7. Nie zapraszaj mnie
8. Wstawaj
9. From Alojz to Alex
10. Blues A
11. Flute tune
12. Something must have changed
13. Przebierka
14. Gloria